(En wat dat zegt over zichtbaarheid, status en het internet van vandaag)
“Je bent zo goed bezig, want je post zoveel op LinkedIn.”
Klinkt bekend?
Voor mij wel. En ik heb die zin al vaker gehoord dan ik mijn schermtijd durf toe te geven.
Het oorzakelijk verband in die uitspraak? Fascinerend.
Je doet iets vaak → dus je doet het goed.
Je bent zichtbaar → dus je bent succesvol.
En dat doet me denken aan het briljante verhaal van schrijver Oobah Butler.
Een man met een scherp gevoel voor satire en een nog scherper oog voor hoe de online wereld écht werkt.
De #1 op TripAdvisor die nooit heeft bestaan
Butler verdiende ooit £10 per valse review die hij schreef voor restaurants waar hij nooit een voet binnenzette.
Tot hij dacht: Wat als ik een volledig nep-restaurant creëer en het de best beoordeelde plek van Londen maak?
Geen grootse plannen.
Geen echte keuken.
Gewoon een idee: The Shed at Dulwich.
Een restaurant dat niet bestond. Letterlijk een houten tuinhok in zijn achtertuin.
Hij maakte een TripAdvisor-pagina aan.
Kocht een prepaid-telefoon.
Markeerde het als “enkel op afspraak”.
En hij postte mysterieuze foto’s van gerechten die in werkelijkheid bestonden uit bleekmiddeltabletten als coquilles, zijn eigen voet als ‘steak’ en scheerschuim als slagroom.
Iedereen trapte erin.
De menukaart?
Elke schotel was genoemd naar een emotie. Comfort. Empathie. Lust.
Vrienden postten nepreviews. De hype groeide. En na zes maanden stond zijn tuinhuis op #1 van de 18.000 restaurants in Londen.
De telefoon stond roodgloeiend
Hij loog dat ze zes weken volgeboekt waren. Wat, uiteraard, het verlangen alleen maar vergrootte.
Merken vroeger om samenwerkingen. Journalisten vroegen om interviews.
Mensen wilden proeven van iets wat niemand anders kon krijgen.
En dus nodigde hij uiteindelijk 10 mensen uit voor een “avondservice”.
Hij serveerde diepvriesmaaltijden.
Met een beetje groen erbij.
Een sausje.
Een glimlach.
Ze vonden het heerlijk.
De onthulling
In 2017 bracht hij het hele verhaal naar buiten.
TripAdvisor haalde de pagina offline en verklaarde dat hun systemen normaal gezien wel werken.
Maar het punt was al gemaakt:
Butler toonde haarfijn aan dat mensen vaak niet op zoek zijn naar kwaliteit, maar naar status.
Niet naar smaak, maar naar een verhaal dat ze kunnen delen.
En hier komt het bruggetje
Wat zegt dit nu over zichtbaarheid?
Heel simpel: zichtbaarheid werkt.
Mensen oordelen op basis van wat ze zien. Niet altijd op wat waar is.
En daarom is het vandaag zó belangrijk om als ondernemer, expert of creatieve professional bewust zichtbaar te zijn.
Niet om een façade op te trekken.
Niet om met rookgordijnen likes te sprokkelen.
Maar om jouw verhaal, jouw visie en jouw waarde echt te delen.
Zodat de juiste mensen weten wat je te bieden hebt en waarom jij niet gewoon een ander “tuinhuisje” bent met mooie plaatjes.
Zichtbaarheid ≠ nep
Het verhaal van Butler is een waarschuwing én een uitnodiging.
Een waarschuwing voor wie denkt dat uiterlijk vertoon genoeg is.
En een uitnodiging aan iedereen die wel degelijk iets waardevols te zeggen heeft en zich klein houdt.
Dat hoor ik helaas te vaak en dat komt door de perceptie van andere online wegpiraten.
Want als een neprestaurant de top kan halen met slimme storytelling,
Stel je dan eens voor wat er mogelijk is als je het wél oprecht aanpakt.
Met inhoud.
Met visie.
Met een stem die resoneert.
Niet om de schijn op te houden.
Maar om zichtbaar te zijn voor wie het moet zien.
PS: dit verhaal is volledig gefilmd geweest en kan je hier bekijken.
